Pustynia Wadi Rum

Na stacji paliw czekał na nas umówiony samochód pickup. Wskoczyliśmy na ławeczki na "pace" i na pustynię. Wiało jak cholera, ale w końcu trudno się dziwić. A widoki? Przecudne! Czerwony piasek pustymi mienił się w promieniach zachodzącego słońca. Formacje skalne jedne ciekawsze od drugich. W zatoczkach skał sporo osad Beduinów oczekujących na turystów.
Kilka z nich odwiedziliśmy, wszędzie częstowani byliśmy słodką herbatą. Kamloty upamiętniające Lorensa z Arabii też obowiązkowo musieliśmy zaliczyć. I tak szaleli z nami po tej pustymi a my klikaliśmy zdjęcia. Parę stromych zjazdów i podjazdów zmusiło Beatkę do krzyku. Dojechaliśmy do miejsca gdzie mieliśmy podziwiać zachód słońca i...
Spóźniliśmy się o kilka minut. zobaczyliśmy tylko mocno czerwony pas nieba.
No to czas na kolację w osadzie Beduinów. Do tej naszej (umówionej) dojechaliśmy gdy było już ciemno. Przeprowadzili nas przez wejście w kształcie tunelu do przytulnego, obszernego, kolorowego namiotu.

Siedliśmy przy ogniu, popijaliśmy herbatę oglądając wnętrze namiotu, W innych obozach zaczęła grać głośno muzyka, podświetliły się nisze skalne.
Tymczasem nasi gospodarze uwijali się i wnosili na niską łąwę dla nas posiłek, ryż z laskami cynamonu wymieszany z kurczakiem i innymi pysznymi przyprawami, sałatki i coś w rodzaju gęstego zsiadłego mleka i kubes - ichni chleb:) Palce lizać, pychotka i nie wiem co jeszcze. A byliśmy już strasznie głodni toteż nie obyło się bez kilku dokładek.

Za dodatkowe 5 JOD zamówiliśmy sziszę Beduini również zasiedli z nami wokół ognia. I tak wspólnie przez pół godziny pykaliśmy sobie fajkę wodną.
Wracaliśmy juz późną nocą jeepem przez pustynię. Już nawet nie wiem, która była godzina gdy zawitaliśmy do hotelu...

Zdjęcia (22)

Komentarze (0)